Би чамтай яг яаж харьцахаа мэдэхгүй байна. Ярьж байгаа зүйл нь хоосон, хийсвэр баталгаагүй зүйлсээр дүүрэн, цуг амьдрах баталгаа байхгүй, чинхүү намайг дурласан байсан тэр үед зориг гаргаад дэргэд минь ирэхгүй яасан юм бэ, одоо надад хамтарч амьдрах итгэл ерөөсөө төрөхгүй байна аа, би одоо яах ёстой юм болоо...
Надад үнэхээр тийм хосын заяа, хамтын амьдрал гэж байдаг юм болов уу, Хэн нэгэнд дурлаж хайрлаж урсаж түүнийхээ төлөө шаналж, түүнийгээ харж бахархах ямар сайхныг мэддэг атлаа би түүнд одоо яагаад ингэтлээ хөрчихсөн юм болоо, ярьж байгаа нь ерөөсөө таалагдахгүй, хийсэн үйлдлүүд нь бүгд бүтэлгүй, явцгүй мэдэхгүй мэдэхгүй таалагдахаа л байчихаад байна.
Үнэр нь хүртэл онцгүй, хүрч гар атгаж байгаа нь биед таагүй бүхий л бие сэтгэлээрээ дургүй хүрмээр хачин хөндий мэдрэмж, яагаад ийм байхад би түүнтэй амьдрах ёстой юм бэ?
Шийдэмгий бус, эргэлзэз тээнэглэзсэн, юу хийх гэж байгаа нь тодорхой бус, ер нь яг гоц нэг ч гэсэн чаддаг зүйл байхгүй, дандаа оролдож үзчихээд дундаас нь хаясан, ярьж байгаа зүйл нь ховын чанартай, 3 дагч биесийг их ярьдаг, сөрөг мэдээллээр дүүрэн, өөрт нь тохиолдож байгаа зүйлээ гэнэн итгэмтгий зангаасаа болж алдсан гэх... надад үнэндээ дандаа л муу зүйлс нь түрүүлж бичигдээд би сайн талыг, сайхан зүйлийг нь олж харахгүй болтлоо хаалт тавьчихжээ.
Яавал би чамайгаа эргээд сайн сайхнаар харж, өдөр болгон дурлаж байх вэ? Сургана гэж байхгүй, яана даа охин минь …
No comments:
Post a Comment