Хөх тэнгэрт наран ээж сэмжин үүлний цаана ороход хайртай ээжтэйгээ хамт байсан бодлын орчил минь гэнэт тасалдлаа. Урьд нь намрын бор наранд голын эрэг дээр хэвтэж байхдаа үүлэн чөлөөний сүүдэрт ингэтлээ их эгдүүцэж байснаа ер санахгүй юм. Арга ч үгүй байлгүй дээ би энэ л цаг мөчид олон жилийн өмнө орхиод явсан ээжтэйгээ хамт хичнээн их аз жаргалтай байсан гээч. Эргээд л хүүхэд насандаа оччихсон ээжийнхээ гараас ингээд хэзээ ч салахгүй юм шиг чангаас чанга атгасан байсан ч та надаас холдсон шиг тийм л хүйтэн жихүүн, хар бараан өдрүүдийг эргээд авчирсаан. Таныгаа онгоцны буудлаас цүнхээ дааж ядан цааш алхахад хэрвээ мэдсэн бол би таныг хэзээ ч хэзээ ч явуулахгүй, хөлнөөс нь зүүгдээд ч болтугай таныгаа үлдээх байсан юм. Нэг л өглөө ирээд дэрвэгэр сормуусаараа хацрыг минь гижигдэн намайг сэрээх байх гэснээс хойш 16 жил өнгөрч дээ. Одоо ч та миний дэргэд биш юмаа гэхэд ойр байхгүй нь тоогүй юм. Ээждээ эрхэлж, ээжтэйгээ хөтлөлцөөд явж байгаа хүүхдүүдийг хараад өөрийнхөө өрөвдөлтэй хувь тавиландаа эвлэрэн уйлдаг байж билээ.
Харин одоо би 22 настай. Намайг Ивээл гэдэг. Би Маркатенгийн чиглэлээр суралцдаг төгсөх курсийн оюутан. Хэн ч харсан би хэний ч харааг булаамаар дэгжин. Миний хойноос гүйх залуучууд бусдын хэлдгээр жентельмэн. Энэ хорвоод би цор ганц эр хүнийг амин зүрхнээсээ хайрладаг. Би аавынхаа эрх танхи охин гэлээ ч үнэн зүрхнээсээ ярилцаж бас ойлголцож чадахгүй. Ааваасаа өөр эр хүнийг хайрлах орон зай надад байхгүй ээ. Учир нь би эр хүнийг биш эмэгтэй хүнийг хайрладаг. Хайрласан хайрандаа үнэнч нэгэн.
Өнөөдөр би хайртай гээд зүрх сэтгэлээ зориулсан хүнээсээ дахиад салчихсан ганцаараа голын эрэг дээр сууж байгаа нь энэ. Миний бага нас хүлээлтэн дунд өнгөрч, хэзээ ирэхийг нь мэдэхгүй дүрлэгэр хар нүдтэй намайг тэвэрч байсан тэр нэгэн царайг гэрэл татуулаад эргээд ирэх юм шиг хүлээсээр би хойд ээжтэй 3 дүүтэй айлын том охин болсон байлаа. Хойд эх намайг эхний дүү гартал хайрлах гэж оролддог байсан юм. Харин дараа дараагийн дүү гарах үеэс л бид нэгэн дээвэр дор амьдарч байна гэхэд дэндүү гаслантай өнгөрөөсөн юм даа. Цаг хугацаа өнгөрөх тутам би биеэ дааж тусдаа амьдрахыг хүсэх болсон. Хайртай аав минь миний төлөө бүхнээ илэээр нэг далдуур нэг өгдөг ч гэлээ эхийн хайрыг нөхөж бүтэн хайрыг өгч чадаагүй ээ. Өдөр ирэх тусам ээжтэйгээ адилхан болж байна хэмээн санаа алдан духан дээр минь зөөлөн үнсдэг аавын минь сэтгэлийн шаналалыг хойд эх мэдэхгүй. Хэдий миний хойд эхэд адсага шиг ааш байхгүй ч би түүний дэргэд удаан байж чадахгүйгээ ойлгодог.
Би багаасаа л ээжийн хайрыг хүсч тийм л сайхан хайраар амьдарч үзэхсэн гэж мөрөөддөг байсан. Он цаг өнгөрч би эмэгтэй хүний хайрыг хүсэмжилдэг болсон байлаа. Ангийн охид үеийн хөвгүүдэд харц унагаж байхад би өөрөө ч мэдэлгүй өөртэйгөө адилхан охидыг шохоорхдог байлаа. Тэдний аальгүйхэн инээх нь намайг галзууруулах шахна. Би хөвгүүдтэй л адилхан дэгжин, цэвэрхэн, хөөрхөн охидыг харуулдана. Гэхдээ би охидтой ойрхон байдгаараа хөвгүүдээс илүү. Зааланд хувцас солих өрөөнд орох дуртай. Тийм учраас би биеийн тамирын хичээлийг өдөр болгон ороосой гэж их л хүсдэг байж билээ. Сүүлд нь би гимнастикийн багийн нэг гишүүн болж өдөр болгон зааланд хичээллэж өөрийнхөө мөрөөдлийг жаахан ч болов биелүүлсэн.
Би өөрийгөө яагаад эмэгтэй хүн сонирхож байгаагаа ойлгохгүй юм. Гэхдээ тэдний дэргэд байхад би аз жаргалтай байдаг байлаа. Ахлах ангид орох тусам би маш их ганцаардаж байгаагаа мэдрэх болов. Хайрлаж явсан найз охин минь ангийн хөвгүүнтэй үерхээд надад цаг гаргахаа болилоо. Хамгийн утгагүй нь миний араас учир нь олдохгүй олон хөвгүүд захиа илгээнэ. Надад энэ бүгд там шиг санагдаж байсансан. Харин бусад охид над шиг болохыг хүсч ил тодоор атаархдаг байлаа. Яагаад над шиг болно гэж? Би өөрийнхөө хайртай хүнд хайртайгаа хэлж, ганц амьдрах амьдралдаа хамт амьдарч ч чадахгүй тийм л замаар өөрийгөө тарчлааж байхад... Харин ч би тэдгээр охидод их атаархдаг. Тэд хайртай хүндээ тоохгүй байсан ч хэлж чадна. Би хөвгүүдээс аль болох хол хөндий харьцаж, охидтойгой ойр байж, жаргал зовлонг нь хуваалцдаг байлаа. Би тэдэнд хайртай, тэдний дэргэд өөрийнхөө тайван байдаг байлаа. Гэвч би хайртай хүндээ хайртайгаа хэзээ ч хэлж чадахгүй. Тэгэхийн бол би үүрд түүнээсээ сална. Хяслантай хувь тавиландаа эвлэрч би түүнийг чимээгүйхэн ширтэхээс өөр яалтай. Зулаагийнхаа инээдийг, бас сайхан сэтгэл, ялдам байдалд би дэндүү татагдана. Түүнийхээ унтаж байгааг харах хичнээн аз жаргалтай байдаг гээч. Би түүнийхээ булбарайхан биеийг энхрийлэхсэн, ягаахан уруулыг нь озож нэг үзэхсэн, би түүнийгээ тэсэхүйеэ бэрхээр хүсч байлаа ч хүсэл тачаалаа арай гэж дардаг байлаа. Зулаагийн аав ээж байнга гадаад руу явдаг байсан болохоор намайг хань татан хоносоор олон жилийг ардаа орхижээ. Зулаа бид 2 хар багаасаа л хамтдаа өсөж бид 2н үерхлээс 2 гэр бүл сайхан найзууд болтлоо дотноссон байлаа. Зулаагийнхаа тэр л найзын хайрыг сэвтээхгүй гэсэндээ би өөрийгөө үргэлж тэвчиж ирсэн. Ингээд нэг мэдсэн 10-р ангиа төгслөө. Сүүлчийн хичээл, хонхны баяр, бидэнд хөнгөн гунигтай байсан тэр үед би Зулаагаа гадаад явахыг мэдсэн юм. Хиргүй тунгалаг нууцхан хайр минь орхиод явчихаар би хэнийгээ харж сэтглээ баясгаж явах юм бэ? Дахиад л хайртай хүн минь намайг орхиод явах нь.... Хонхны баярын орой би нэлээд уусаан. Гашуун юманд зүрхээ чангалан би Зулаа дээр очиж хайраа илчлэн суусан боловч тэр минь намайг даанч найзын хайраар ойлгож хүлээж авсан. Тиймээ найзууд л юм чинь бие биедээ хайртай байхаас яахав дээ. Зулаа миний хамгийн дотно найз ч гэлээ намайг сайн мэдэхгүй нь харамсалтай. Миний бүтээж болдоггүй сэтгэлийн хайр гүн их хясландаа тамлагдсаар..
Их сургуулийн олон олон охид дунд нүд минь хужирлагдаж, ирээдүйдээ бие даан амьдрах хүсэлдээ автагдсан би маш хичээнгүй суралцаж эхэлсэн юм. Нэгэнт л орхиод явсан сэтгэлийн баяр баясал болсон Зулаатайгаа хамт амьдарч чадахгүйгээс хойш би бусдаас өөр амьдралаа өөрөөсөө ч нууж амьдрах болсон. Яагаад би эрэгтэй хүнийг хайрлаж болохгүй гэж? Би өөрийгөө ижил хүйстэн гэдгээ үгүйсгэж маш олон удаа эрэгтэй хүнтэй ойртох гэж оролдсон. Гэвч эрэгтэй хүний үнэр, тэдний биеэ авч яваа байдал, харилцаа бүгд ерөөсөө таалагдахгүй.
Сэтгэлээ хүчлэн байж би нэгэн залуутай үерхсэн. Энгийн найз шиг байж хаврын өдрүүдийг хосын тоог нэмэн алхалж байлаа ч миний сэтгэл хөдөлсөнгүй. Намуухан орой тэр гэрт минь хүргэж өгөхдөө хацар дээр минь үнсээд явж билээ. Гэвч энэ үнсэлт аавын минь үнсэлт мэт. Тулгаа миний хувьд хамгийн сайн эрэгтэй найз шиг санагддаг. Дараа нь дахин хүргэж өгөхдөө уруул дээр минь үнссэн. Анхны удаа миний уруул дээр эрэгтэй хүн үнссэн юм. Түүний уруул хүйтэн байсан. Үнсэлцэх ёстой гэж би сэтгэлээ чангалж биеэ сул тавьсан. Гэвч яг л тэр агшинд дотор муухайрч би шууд л бөөлжсөн. Тиймээ би хэзээ ч эрэгтэй хүнийг хүлээн зөвшөөрч чадахгүй нь. Яагаад, Яагаад вэ? Би түүнээс зугтаж орц руугаа орохдоо Тулгааг ямар байдалтай үлдээснээ бодоод өөрийгөө зүхэх шиг л болсон. Тэр нэгэн залуу намайг үнэн зүрхнээсээ хайрлаж байхад түүний хайрыг хүлээн авч чадахгүй, түүнд бас зүрх сэтгэлээ зориулж чадахгүй байгаадаа би өөрийгөө тэхэд л үзэн ядсан юм. Тэр явдлаас хойш Тулгаа надтай болзсонгүй. Даанч ичгүүртэй үлдээж орхисон миний сэтгэл хайраас илүү хүндлэлийг түүнд үзүүлж байсан юм. Тулгаагийн хувьд би түүний анхны хайр. Гэвч тэр явдлаас хойш Тулгааг өөр эмэгтэйтэй хамт явж байхыг би хараагүй ээ. Хорвоо дээр нэгэн залуу надаас болж эмэгтэй хүнд итгэх итгэлээ алдчихлаа шүү дээ. Хэдийгээр сургууль дээр бид хоёр зүгээр байдаг ч завсарлангуут эргэж ч харахгүй гараад явах Тулгааг хараад манай ангийнхан намайг үнэгэн шулаи гэж далдуур ярьдагийг би 00-д байхдаа сонссон юм. Олон олон охид түүний араас гүйдэг ч тэр орь ганцаараа, намайг муулж ярих болгонд Тулгаа намайг далдуур өмөөрдөг байлаа. Гэвч тэр надтай юм ярьсангүй.
Нэг л мэдэхэд би 2-р курс болчихож. Хичээл номноос өөрийг мэддэггүй хэнхэг мөртлөө, царайлаг дүрд хувирсан хүйтэн шулам гэдэг нэрийг зүүсэн байлаа. Яагаад шулам болсон нь тодорхой байсаан. Харин би өвлийн тэр нэгэн өдрөөс хойш өөрийгөө хүйтэн цэвдэг шулам гэдгээсээ татгалзах болсон юм. Тиймээ би өөртэйгөө адилхан тийм хүмүүсийн холбоог олж мэдсэн юм. Бидний бүх юм нууц байх учраас бид тусгай нэр хаяг бүхий интернетээр холбогддог болсон юм. Бурхан минь интернет байхгүй байсан бол би яах байсан юм болоо. Тэгээд ээлжит уулзалт минь өвлийн тэсгэм хүйтэнд 1-19нд болсон юм. Энэ өдөр би тэр уулзалтанд анх удаа очих гэж байсан юм. Анхны удаагаа очих гэж байгаа болохоор сэтгэл минь их догдолж байлаа. Ямар хүмүүс байдаг бол ? тэнд байгаа бүхэн цочир сонин санагдаж биеэ барьсхийн бас зоригтойхон шиг алхаж орлоо. Гэрэл анивчаад суудал ер нь дүүрчээ. Ийм олон гомочууд байдаг юм байхдаа... Ганцаараа бармены өмнө очиж суулаа. Зүрх минь түг түг цохилж юу авахаа мэдэхгүй тээнэгэлзэж түрхэн зуур ус захиалчихлаа. Нээх удсангүй үйл ажиллагаа эхэлж, болж байгаа бүхнийг анхааралтай ажин суулаа. Гэтэл хажуунаас – Ийм сайхан оройг зөвхөн устай өнгөрүүлэх гэж байгаа юмуу? Зөв шийдэл ч юмуу гээд л нэгэн үе тэнгийн охин надтай яриа өдөн манай ширээнд хамт сууя гэж намайг урилаа. Ганцаараа байснаас дээр байх. Суудал дээр ирэхэд олон охид байлаа. Харин хамгийн түрүүнд би Намуунаагаа олж харсан юм. Тэр л дүрлэгэр нүд аз жаргалтай мишээж байсан тэр төрхөөр нь би түүнийгээ хайрладаг. Тэдэнтэй нийлж хатуухан юм авч, жаахан халамцаж бүжгийн талбайд хөлсөө гартал бүжиглэсээн. Намуунаагийн үнэр намайг соронзон мэт татаж байлаа. Одоо л миний зүрх догдолж хэн нэгэн лүү ямарч жолоогүй тэмүүлж байх чинь энэ дурлал биш байгаа даа. Зүрх сэтгэлээ даган очиход, нэгэн сайхан нүдтэй учруулж өгсөн тэр өдөр хүйтэн байсан ч сэтгэл минь хайраар бялхсан билээ.Тэр өдрөөс хойш би түүнтэй холбогдох гэж зөндөө оролдсон боловч түүний өгсөн дугаар холбогдох боломжгүй байлаа. Хайлаад өнгөрөх цагаан цасанд дурласан юм гэж үү, зүрхэнд минь гал болон бадамласан гэрэл минь юунд намайг ингэж шийтгэнэ вэ?
Хавар боллоо. Хичээлийнхээ бяцхан чөлөөгөөр над руу яриасай гэж битүүхэн хүлээнэ. Тэр усанд хаясан чулуу шиг алга болчихсон. Хаанаас хэнээс сураглахаа би мэдэхгүй. Ээлжит нууц уулзалт болгонд очиход тэр ерөөсөө харагдсангүй. Хичээл амрах дөхөж, бие даалт, курсын ажилаа өгөх гээд дүн гаргахтай зэрэгцэн аар саархан асуудлууд гарч намайг бухимдуулна. Бороо орсон уйтгартай бөгөөд завгүй тэр нэгэн өдөр танихгүй джгаараас дуудлага ирснийг анзааралгүй өнгөрөөжээ. Уул нь би дуудлага бүрийг алгасалгүй авдаг хүн ш дээ. Харин энэ удаа би тэр дуудлагыг сонссонгүй. Тэгсхийгээд ачаалалтай үедээ мартчихсан орой хичээл хийж байх үед дахин нөгөө дугаараас дуудлага ирлээ. Харин энэ л уйтгартай өдрийн баяр баясал болсон дуу хоолойг би сонслоо. Тиймээ энэ бол Намуунаа. Түүний хоолой юутай цээлхэн, юутай намуухан бэ? Энэ бүрхэг өдөр надад цэлмэг өдөр шиг санагдаж билээ. Аз жаргалтай мөртлөө, адал явдалтай амьдрал минь энэ өдрөөс эхэлсэн юм даа.
Үргэлжлэл бий...
