Зуны сар хорвоод мэндэлсэн
Зүрх догдлуулж хууран мэхэлсэн
Урсах нулимсыг мэлмэрүүлсэн
Уйтгарыг дүрлэгэр нүдээрээ сартай хамт үргээсэн
Хорвоог эрх дархаараа туулнам
Хоёрын хоёр зүрхэн дээр өөрийнхөөрөө туучнам
Хязгааргүй хайрыг даах гэж хичээж амьдарнам
Хэлж чаддаггүй юм аа "Хайртай" гэдгээ
Унахад минь түшээд босгох ахыг минь
Уйлахад минь аргадаад тайтгаруулах эгчийг минь
Бүтээхэд минь туслаад дэмнэх дүү нарыг минь
Бүгд л надад зориулагдсан мэт дэргэд минь оршоодог
Намуухан үдэш гадаа налайж гээд дууланхан
Намайгаа бүжиглэж сургах гээд хичээсэн орой бүхнийг
Найрын ширээний урд аавынхаа урилган дор
Намба насыг тань чимж итгэл алдалгүй бүжлээ аав аа
Шөнийг хагаслан жавартай уралдан орж ирэх ээжийнхээ
Хайрагдсан хацранд хүрэхдээ хичнээн их хүлээснээ мартдаг
Ээждээ элбэрэлтэй болоорой гээд гараар бичсэн шүлгэнд нь
Эгнэгт багтаад эгшихлэх гэж хичээлээ ээж ээ
Урсаад л байх юм энэ нулимс
Мэлмэрээд л байх юм, хоолой хурайшина
Эргэн санах бүрийд тодрох хүүхэд нас
Эргээд ирэхгүй баяр баясал байсан гэлтэй
Дэндүү жаргалтай өсчээ үр нь
Дэргэдээс чинь холдож чадахгүй байна
Үүрнээсээ ниссэн шувуу билээ би
Эргэж ирээд өтөлсөн ангаахай билээ би
Өгсөж уруудсан амьдралын тойрогт
Өтөл болсон ч бууж өгөөгүй сэтгэлийн хат
Өрөөлийн үгэнд орж биенээ хэмлэлээ ч
Өөрсдөө ч мэдэлгүй биесээ өнгөлдөг хос багана
No comments:
Post a Comment